CORDOBA (weer een lang leuterverhaal)

Aanbeland bij de volgende bestemming: Cordoba-Argentinie. Ondanks dat ik ruim op tijd in de busterminal aanwezig was heb ik het gepresteerd om mijn bus te missen. Dit kwam omdat ik dacht dat de naam van mijn busmaatschappij (naar Cordoba gingen ruim 5 verschilllende maatschappijen) Cavallier was. Dit was ook de naam die op mijn ticket stond. De enige bussen die arriveerden en vertrokken waren bussen van andere maatschappijen. Na ruim een half uur wachten begon ik me zorgen te maken en rond te vragen of iemand wist waar de bus van Cavallier bleef. Wat bleek nou: deze maatschappij werkt samen met een andere (Flecha bussen) en die had ik dus moeten hebben. Het leuke aan een bus nemen met je hele berg bagage is dat op je ticket vermeld staat welke ´halte´ je moet hebben. In mijn geval 11-18. Heel spastisch sta je dan van links naar rechts te kijken of je bus er al is. Natuurlijk kan je dat net niet zien, waardoor je heel nerveus heen en weer aan het rennen bent. Uiteindelijk liep ik naar een aantal bussen waar Cordoba op stond. De chauffeur vertelde me dat dit niet mijn bus was, keek naar mijn kaartje en schudde moedwillig zijn hoofd alsof hij wilde zeggen: ag arme toerist. Uw bus is al weg. Weg??? weg?? het regende, ik had al uitgecheckt, mijn hostel was geboekt en geen haar op mijn hoofd dacht eraan om weer terug te gaan voor een extra nacht en extra ticket. Na een woedeuitbarsting (in het Nederlands) moest ik een andere tactiek toepassen aangezien ze geenszins onder de indruk waren en enigzins geirriteerd waren door mijn reactie. Geconditioneerd om te moeten huilen om een busticket te krijgen, begon ik met een pruillip, eindigend in een licht trillend knipperend ooglid en wazige ogen. Lang verhaal kort. De manager werd erbij gehaald en ik kreeg niet alleen een nieuw busticket, maar ook een upgrade naar de beste en duurste service. Ik neem altijd semi-cama. Dat is een busservice waarbij je meestal een karige maaltijd krijgt, 1 keer te drinken en waarbij je stoel half kan uitstrekken. Nu begon het bij binnenkomst al: champagne señorita? Do you want a blanket, is this movie alright? Cookie? candy? Wine? Coffee? tea? is everything alright? I had ´a stewardess´ looking like a barbiedoll, walking on high heals and wearing heavy make-up. Really entertaining. If she didnt come to me, i would keep here occupied by pressing my alarm button.

Na deze geweldig confortabele busrit arriveerde ik in Cordoba waar ik een taxi probeerde te regelen naar mijn hostel. Bij aankomst bleek al meteen dat de Cordobezen totaal anders praten: ik begreep er werkelijk niks van. En hier moet ik werk zoeken en daadwerkelijk communiceren in het Spaans?? ging er door me heen.. Na aankomst werd ik meteen opgevangen door een bekende uit Bariloche die ik drie maanden geleden heb leren kennen. De hele dag rustig aangedaan, gekookt, rondgelopen en de omgeving verkend. ´S avonds uitgegaan.

De buurt waar mijn toenmalige hostel zich bevond is gesitueerd in Nueva Cordoba, een studentenbuurt, waar vele barretjes, restaurantjes en andere uitgaansgelegenheden te vinden zijn. Rondlopen op elk tijdstip van de dag is veilig, de mensen zijn jong en studentikoos, erg vriendelijk en behulpzaam. Ze moeten vast denken dat ik een domme verdwaalde toerist ben, want om mijn Spaans te oefenen vraag ik iedereen de weg, dat begint vast op te vallen haha! Ondanks dat ik nu redelijk Spaans spreek is het erg lastig om te verstaan, laat staan me verstaanbaar te maken.

De meeste inwoners van Cordoba zijn studenten en dus vrij jong. Het is hier altijd feest, er is altijd wel wat te doen. De winkels zijn altijd open, tot soms 22.00 savonds en mensen hangen rond op pleinen, in parken en op bankjes die je overal in de stad kan vinden. De stad zelf is erg groot. Het is de tweede stad van Argentinie en door de 7 universiteiten de grootste studentenstad van Argentinie, naast Buenos Aires en Rosario. Overdag zie je overal studenten in doktersjassen, in uniform of in pak rondlopen. De stad wordt meestal overgeslagen door toeristen maar heeft best veel te bieden. In het centrum heb je veel mooi cathedralen, kerken en musea. Het Che Guevarra museum is hier ongeveer een uur vandaan en schijnt de moeite waard te zijn om te bezoeken, verder het Jezuitenkwartier met de oudste universiteit van Zuid Amerika. Buiten Nueva Cordoba zijn er nog wat uitgaansgebieden, centrale pleinen en parken met dierentuin. Hiernaast is voornamelijk de omgeving van Cordoba interessant met schone rivieren waar de mensen graag vertoeven in de zomer, op zoek naar verkoeling. Mensen zwemmen en picknicken in en nabij de rivier alsof het een strand is. Ook kan je er goed paardrijden, mountainbiken, parapenten en parachutespringen. Eigenlijk elke outdoorsport die je kan bedenken.

Na een aantal dagen in de stad te hebben doorgebracht bedacht ik me dat het best een goed idee zou zijn om hier een tijdje te blijven. Dat kon ik doen door werk te zoeken. Waar kan je illegaal werk krijgen was de vraag, want ik heb geen werkvisum en blijf maximaal een paar maanden dus het is een noodzaak om iets te vinden wat makkelijk te doen is, te combineren met een leuk backpackersbestaan, zodat ik ook van de omgeving kan genieten en kan sparen voor de rest van mijn reis. Dat wil zeggen als ik hier een paar maanden zou blijven dacht ik geld te kunnen sparen om mijn laatste maand(en) te kunnen reizen.

Perongeluk heb ik een baantje gevonden als receptioniste in een hostel. Dat ging als volgt: ik bedacht me dat de drie baantjes die het makkelijkst te krijgen zijn voor mij; werken als medewerker bediening-bar, een hostel of met paarden zouden zijn. Na een paar dagen rondlopen (marketing research doen: alle barretjes van binnen en buiten bekeken) besloot ik mijn cv in het Spaans te maken en mijn selectie van hostels af te gaan. Hierna zou ik naar wat barretjes gaan en naar estancias (paardenranche). Voordat ik de kans kreeg (of nou ja de tijd had genomen) om mijn cv te maken en af te geven kreeg ik een baan aangeboden. Ik was uit nieuwschierigheid achter een paar backpackers aangelopen (ik dacht hey! die gaan vast naar een hostel) en eenmaal binnen raakte ik aan de praat met de receptioniste. Aan het eind van het gesprek vroeg ze me wat ik deed in Cordoba en hoelang ik wilde blijven. Na mijn antwoord: ik zoek werk en wil hier een paar maanden blijven vroeg ze me hoe goed mijn Spaans was. Niet wetende dat haar chef naast haar stond en meeluisterde met het hele gesprek. Aan het einde zei ze, je Spaans is echt goed, goed genoeg om hier werk te vinden. Eigenlijk zijn wij op zoek naar iemand, een meisje, al 2 weken. De dag erna had ik een intravista (solli-gesprek) in het Cordobes. De persoon sprak tegen mij. Alleen door een vragend gezicht te trekken en door stiltes te laten vallen kwam ik erachter dat mij een vraag was gesteld. Ik begreep er werkelijk geen hout van. Af en toe gokte ik maar een antwoord en herkende ik wat woorden en reageerde ik erop. Op het moment dat ik dacht dat het gesprek nergens naartoe ging vertelde ik maar grebrekkig in het Spaans lukraak wat dingen. De volgende dag mocht ik beginnen. Dat was anderhalve week geleden. Ondertussen heb ik een van de mooie plaatsjes aan de rivier bezocht: Santa Maria. Dat was erg mooi, superlekker weer, leuke mensen, zelfgemaakte empanadas. genieten!

Het werken in het hostel bevalt goed. Ondanks dat ik af en toe de haren uit mijn hoofd wil trekken, stress-rook pauzes heb ingelast en af en toe plat hollands gezegd de pleuris uitbreekt is het vaak afwisselend, chaotisch, maar erg gezellig. Zo was er de keer dat iemand in klaardaglicht een kluisje uit een kamer had opengebroken en alle spullen heeft gestolen. Ook andere diefstallen uit kamers, zoals geld, zonnebrillen en mp3s zijn voorgekomen. Dat betekent de hele dag politie over de vloer, een rotsfeer en mij in het gebrekkig Spaans proberen uit te leggen wat er in hemelsnaam gebeurd is. Daarna camerabeelden bekijken (van 4 uur, vertraagd). Ook dubbele boekingen, kamers die nog steeds vies zijn terwijl mensen willen inchecken, geen bedlinnen hebben, mensen die de telefoon eropgooien omdat ze mijn Spaans niet begrijpen, of aan de balie 30 keer hetzelfde herhalen in het snelle Spaans- Cordobes en ik me hulpeloos en achterlijk voel. De keer dat de politie er de hele dag was had ik geen tijd omn de kassa te tellen. Uiteraard klopte de kassa niet en moest ik het verschil zelf inleggen. Mensen die klagen dat hun eten gebruikt is door anderen. Mensen die spullen niet teruggeven, zoals simpele dingen als aanstekers en pennen. De deur moet geopend worden door telefonisch een code in toe toetsen.

Aangezien dit het grootste hostel in de stad is en ruim 109 kamers heeft kan je nagaan wat voor in en uitloop je hebt op een dag. Soms heb je geen moment rust, andere momenten (zoals nu) heb je de tijd om je kater te verwerken na 1 uur slaap 3 sloten instant koffie en je weblog bij te werken. Al met al zo slecht nog niet. Mijn voornaamste taken zijn dan ook: in en uitchecken van gasten, betalingen regelen. Email en telefoonverkeer afhandelen en alles regelen wat de gasten nodig hebben. Mensen van over de hele wereld komen hier en blijven vaak langer omdat ze het zo naar hun zin hebben. De sfeer is goed en gezellig, iedereen praat met iedereen, de een speelt op zijn gitaar, de ander schreeuwt tijdens een voetbalwedstrijd, de volgende is voor een grote groep aan het koken en een stel speelt tafelvoetbal-pingpong of een drankspel met veel volume. Al met al gemengd, gezellig en een partyhostel.

Mijn eerste plan was om door Zuid Amerika te reizen voor een half jaar en ook door centraal Amerika. Nu ben ik teruggekomen naar Argentinie en werk ik er. Het plan is nu (voorzover ik kan plannen, want elke dag is anders en kan je je gedachten doen veranderen) om in ieder geval tot eind mei in Cordoba te blijven, Spaanse lessen te nemen, tangolessen te nemen, contact te leggen met estancias (misschien werken als een tourguide met paarden) en Cordoba en de omgeving te leren kennen. Ik merk dat ik me echt thuisvoel hier. Het is hier niet zo gevaarlijk als in Buenos Aires, Lima of vele plaatsen in Brazilie. Ik krijg goede energie (voel me gemotiveerd) veilig en leg contact met mensen over de wereld.

Vanmiddag heb ik een afspraak met een collega haar vriendin (mijn aanstaande Spaans docente), vanmiddag sportschool (ja ik ben zowaar lid geworden van een sportschool) vanvond tangolessen, ergens tussendoor eten en de was doen. Jaja een burgerlijk leven jajaja.

Voor de mensen die plaatjes willen zien bij dit verhaal google zelf maar, want ik heb nog niet zoveel fotos gemaakt: Cordoba, Hostel Le Grand (mijn werk) of Mina Clavera, La sierras.

Alles is anders hier. In het begin moest ik erg wennen. Niet zozeer aan de stad, maar de taal, de gebruiken, de verwachtingen, uiteraard het eten (laaat eten om 22.00-24.00) en natuurlijk de mate en de fernet cola drinken.

Verschillen en opvallende dingen;

- Eet-drink gewoontes:

Het ontbijt is hier met media lunas (een soort broodje) of andere plakkerige mini croissant achtige broodjes, voornamelijk met dulce de leche (caramelstroop) en water of aangelengde koffie-instant. Het middageten is uitgebreid en warm, meestal pasta´s, pizza of een steak en het avondeten is bij voorkeur VLEES VLEES VLEES, zoals een asado: barbeque. Tussendoor eten veel mensen een empanada of chocola en drinkt men mate of fernet (dat smaakt als jagermeister, ze mixen het met cola) Fernet is typisch Argentijns, maar het duurde toch wel even (3 flessen) voordat ik eraan gewend was. Nu vind ik het goed te drinken (mits voldoende koud en met voldoende cola) Argentijnen zijn nog steeds bang voor groenten en fruit doen ze ook niet echt aan. Ik kook veel in het hostel anders zit ik binnen een week ad vitaminepillen ahha.

Straat oversteken: van links naar rechts kijken met ogen in je achterhoofd en zo snel mogelijk oversteken en zo strak mogelijk achter een andere auto langslopen. Rood licht is minder belangrijk dan een snel naderende auto..

Mannen-vrouwen: vrouwen en mannen zien er Europees uit, maar zijn vrij klein (hoera, ik ben een normaal straatbeeld). De vrouwen zijn knap, weinig opgemaakt en hebben een ziljoen lagen kleding aan die hun mooie slanke figuur verhuld (waarom?) integenstelling tot Brazilianen die alles wat tot categorie vlees behoort trots laten zien, hoe meer hoe beter. Vrouwen hebben wel vaak plastic borsten, want dat is normaal hier. Als je vijftien wordt (qience is net als sweet sixteen, dan vieren ze dat het meisje een vrouw is geworden) is het normaal om je kind een borstvergroting te geven!! belachelijk natuurlijk, maar hier veelal betaalbaar en het geeft status. De mannen zijn vrij knap en in alle soorten (maar toch veelal vrij blank en redelijk klein). Gut wat een narigheid.. Ik ben exotisch hier hahahaha. Mannen flirten er op los. Zo kan een man met een vrouw staan praten en ondertussen iets naar mij gillen. Vrouwen zijn gewend aan aandacht en negeren dat compleet. Hoe mooier, hoe arroganter, maar dat werkt overal zo.

Boodschappen: boodschappen doe je hier op de markt. Ben er nog niet geweest dus ik ga altijd naar de supermarkt. Waar kaas duur is kan je sigaretten en chocola bijna voor niks krijgen. Noten zijn duur en groenten en fruit soms bijna onbetaalbaar. Brood en kaas zijn qua smaak net kouwgom en plastic: niet te eten. Oh en vlees is ook relatief goedkoop, vis is peperduur, dus tsja dat soort dingen bepalen een beetje wat je eet en drinkt.

Geldzaken: alles is hier relatief goedkoop, maar mijn budget is nihiel evenals mijn salaris. Niet lachen maar ik verdien maximaal 2 a 300 euro per maand omgerekend inclusief accomodatie.  Vetpooohot..

Verder kan ik me even niks bedenken. Op dit moment werk ik 4 dagen in de week in hostel le grand. Zondag, maandag dinsdag en woensdag, das best relaxed want kan als ik wil een ander baantje aannemen en heb drie dagen achter elkaar vrij, waaronder een dag ih weekend. Op zondag werken is niet zo tof na 1 uur slapen op zaterdag, maar het voordeel is dt iedereen hier lang uitslaapt en je de halve dag amper iets hoeft te doen, net als maandag.

Deze week ben ik van plan meer van Cordoba te zien, zoals een hele foute citytour tussen andere toeristen of erger: in een mac donalds citytourbus (schaam schaam schaam). Verder naar wat monumenten, kerken, musea in en rond de stad. Misschien het che guevarramuseum. Donderdag en vrijdag ga ik het gebergte verkennen in het plaatsje Mine Clavero.

Volgende keer vast een iets minder oppervlakkig en cultureler mailtje, of ik zit weer heel ergens anders who knows...

Toedeloe de groeten en tot de volgende mail!

saari.