CORDOBA 2

Hallo!

Nog een fijne moederdag gewenst! Natuurlijk ook aan Hansje en Frits vanuit het zonnige Cordoba. Jep, ik ben hier nog steeds, na 4-5 weken, eigenlijk ben ik de tel kwijt. Sinds 20 April geloof ik. Nog steeds werk ik in het hostel, waar ik inmiddels ook woon en al 4 keer van kamer ben verhuisd, omdat het volzat met gasten.

Sinds de vorige keer dat ik schreef ben ik aardig ingeburgerd, helaas nog niet geheel met de taal, merendeel mijn eigen schuld, ik moet echt meer oefenen, maar ik begrijp het nu beter. Mijn collegas helpen me hierbij en we wisselen muziek en boeken uit. Ik´probeer Charles Bokowski te lezen en luister naar bands zoals bijvoorbeeld Sumo. De zanger is overleden, maar een legende, zoals Maradonna. Hij zong vooral over het leven, protestliederen, zoals stom blondje, of iets in die geest. Wat mijn collegas leuk vinden omdat ik blond ben.. Ook heb ik laatst marching powder gelezen, dat is een boek van een Engelse man die drugs smokkelde, gepakt werd en in de San Pedro gevangenis in Bolivia gestopt werd. Hij beschrijft hoe idioot het leven daarbinnen is. Je moet je eigen cel kopen en alle andere dingen, zoals eten en drinken en over de rangen en standen en allerlei extreme situaties. Hij gaf tours aan toeristen en een van hem heeft zijn verhaal geschreven. Het boek is ook in het Engels te verkrijgen en is naar mijn mening erg interessant. Hamlet heb ik even weggelegd.

Van de omgeving heb ik inmiddels meer gezien. In mijn vrije dagen ben ik drie dagen naar Mina Clavero geweest om een kennis op te zoeken die daar bij vrienden verbleef. Ik checkte in bij een gemoedelijk hostel aan een rivier en we zijn samen met een Argentijnse chick op stap geweest. De plaatsjes Nono en San Javier hebben we aangedaan, slaperige dorpjes aan een rivier omgeven door natuur en een heerlijke boslucht. Maar het was erg koud en de laatste dag was alles dicht en het regende dus het enige wat je dan kan doen is het enige! lokale restaurantje wat open is bezoeken. Je zou verwachten dan iets heerlijks voorgeschoteld te krijgen maar ik heb zelden zulk slecht voer gegeten en de wijn.. pfff de dag daarna hadden we allemaal snijdende hoofdpijn en een resaka=kater, ja op die manier leer je spaans hahaha.  We zijn naar Muso Rocksen geweest. Nooit gedacht dat ik het in me had om langer dan een half uur vrijwillig in een museum te verblijven, maar! het is mogelijk. Alles hadden ze daar, een verzameler ten top. Hele etalages, kappersalons, boerenschuurtjes waren nagebouwd. Van klokkenverzamelwoede, tot opgezette dieren, van oude typemachines en grammafoneplaten tot kleding, koetsen, auto´s, munten, foto´s, schilderijen, motoren. Je kan het zo gek niet verzinnen of het was er, kamers vol. Een aanrader mocht je ooit in de buurt van Nono belanden. Ook ben ik in het nagebouwde duitse dorp: Villa General Belgrano geweest. Een soort Nazidorp meets efteling. Verschrikkelijk. Achteraf vertelde mijn collegas mij dat ze hard moesten lachen dat ik dáárheen wilde gaan.. Het is gesitueerd in een mooie bergachtige omgeving, uiteraard aan een rivier. Het was schitterend weer. Ik raakte aan de praat met een Engelse Jongen (van het eiland: Man, waar je schijnbaar in 2 uur omheen kan rijden) omdat we allebei naar de bus zochten. Die uiteraard van platform 1 tm 10 kon vertrekken. Samen heen en weer rennen is toch leuker dan histerisch vloekend in je eentje. Dus op zoek naar iets leuks liepen we door het plaatsje. Het woord kitsch is het eerste wat in hoofdletters in je op komt. Links en rechts zie je in een lange straat alleen maar biertentjes, cerveceria´s en eethuisjes, alias vreetschuren. Hier hebben we samen met allerlei straathonden een ranzige overprijsde typisch duitse maaltijd proberen te eten. Zelfs de hond spuugde het uit en keek ons vragend aan. Een bezoekje aan de officina de tourismo, een soort vvv, leerde ons dat er werkelijk niks te doen is, behalve een ´dansfestival´. Overal liepen meisjes zwaar in de makeup in sportkleding rond. Tot grote gelukzaligheid van mijn Engelse gezelschap. Meiden hier zijn erg slank, erg mooi en ook nog aardig. Na een aankoop van een apfelstrudel voor mijn collegas en wat bierproeven had ik het na een paar uur weer gezien en ging ik met de bus terug. Die uiteraard panne kreeg waardoor ik midden in de nacht terug kwam. Tijdens een van de trips ben ik met de bus langs een condorvallei gereden wat er erg mooi uit zag en waar ik zeker een keer heen wil gaan en langs Villa Carlos Paz. Daar ben ik in de eerste week met de auto geweest, maar alleen op een terras aan een kunstmatig meer gezeten. Alles is hier namelijk kunstmatig aangelegd, om toeristen aan te trekken-.

In de stad zelf heb ik weer wat kerken en musea bezocht waar iedereen achter me aan komt rennen om te vertellen dat alles wat ik doe niet mag, eigenlijk niets nieuws. Het Palacio Ferreyra, alias Evita is erg mooi. Van contemporary Art to Picasso, drie verdiepingen omgeven door een grote tuin. Ook ben ik naar de museum de belles artes geweest, maar er zijn nog zoveel musea en estancias die ik wil bezoeken. Estancias zijn een soort grote boerderijen, waar je voornamelijk kan paardrijden. Veelal zijn deze te vinden in een geweldig mooie omgeving.

Vanochtend heb ik heerlijk ontbeten op de 12e verdieping van een kantoorgebouw, zo geweldig, de enige tafel die buiten stond, een verassing van mijn collega. Hierna zijn we lekker door Sarmientópark gelopen, zie fotos met ringen. Ik moet er trouwens echt aan geloven, Spaans praten. Soms erg vermoeiend, na nachtenlang amper slapen en er is veel te zien en doen en soms een gekkenhuis in het hostel. Mensen die proberen ervandoor te gaan zonder te betalen, pizzakoeriers die af en aan rennen, mensen die allerlei vragen hebben die ik niet weet en moet uitzoeken, sleutels die kwijt zijn, overspoelde badkamers, je kan het zo gek niet verzinnen.

Gisteren bevond ik me ineens midden op een plein (centrale plein, San Martin) want er was een optocht, zo bleek de viering van de onafhankelijkheid. Van Israel?! Soms begrijp ik niks van dit land. Kantoren en andere officiele gebouwen die open horen te zijn, maar toch echt dicht zijn. Mensen die hier 3 maanden minimaal op een nieuw paspoort moeten wachten. Toeristen die 4 a 5 keer zoveel voor een busticket moeten betalen dan Argentijnse burgers. Meiden zijn hier allemaal belachelijk mooi en superslank, om een complex van te krijgen, maar beweren allemaal echt pasta, chocola, pizza en ander lokaal voer te eten. De Argentijnse mannen vertelden me dat dat niet waar is, dat zij zichzelf uithongeren om aan het schoonheidsideaal te voeldoen. Ik denk als ze wat langer zouden zijn ze allemaal, zonder enige twijfel, als model aan de slag zouden kunnen. Hinderlijk. Maar er is hoop. Ik ben blond en heb blauwe ogen, ja echt waar, dus ik ben, nogmaals echtwaar exotisch verklaard. Tot mijn eigen verbazing en hilariteit krijg ik voorrang en voorkeursbehandelingen in de meest vreemde momenten, waar ik uiteraard schaamteloos gebruik van maak. Hoezo er zijn 30 wachtenden voor mij?

De honden hier houden van mij en dan bedoel ik, ze volgen me overal. Niet zoals je zou verwachten voor eten, nee gewoon voor gezelschap. Het neemt echt absurde gedaantes aan, want het zijn ook dezelfde die me herkennen en regelrecht omkeren op straat of oversteken. Als ik hier met iemand over straat loop gaat het gesprek meestal als volgt. ´Hey, het lijkt wel alsof die hond ons volgt          ´ ik: Nee joh dat denk je maar´ ´Maar we zijn nu aan de andere kant van de stad´ Ik: Ja inderdaad, laten we even stoppen en kijken wat er gebeurd´ Hond stopt ook en kijkt ons vragend aan. Ik: ´ Hij volgt jou, ik zal het bewijzen, vervolgens stak ik over. En de hond ook. Ik keerde om en liep een andere straat in. De hond volgde. De straat erna kwamen er twee honden aan. De hond rende erheen. Wij opgelucht. Vervolgens waren en drie honden. En de straat erna 5! Ik lieg geen woord. Het is zo grappig, het gebeurd elke avond. Laatst ging ik wat drinken. Ik zweer het je de hond liep langs, de persoon die met mij was gaf aan dat ik geen kik mocht geven. Ik WASverboden maar zelfs te kijken of knikken. Ik keek de andere kant op, maar spiekte even. De hond keerde resoluut om, liep strak naar de tafel tussen onze benen door (formaat herdershond) en ging aan mijn kant onder de tafel liggen, met zijn poten over mijn schoenen gelegd (mijn hakken, had ze uitgedaan) toen ik naar de wc ging liep de hond mee en bleef voor de deur zitten. Ik zweer het je, ik heb maar een keer een hond eten gegeven (hier in Cordoba) en voor de rest aai ik er af en toe eentje, of zeg aaah moet je nou kijken als er een midden op de tafel ligt op een zaterdagavond midden op een drukbezocht terras. De ober stuurt de hond niet weg en de mensen hebben respect voor het feit dat die hond daar wil uitrusten dus de hond blijft en de mensen worden weggestuurd! Ze liggen overal op de meest vreemde plekken, op tafels stoelen, banken, midden op straat, zodat mensen er echt overheen moeten stappen. Ze zijn nooit bang, in tegendeel, ze rennen achter mensen aan al kwispelend en ze gedragen zich alsof jij al 15 jaar hun eigenaar bent. Zonder dat je het weet ben je dus een hondenbezitter. Op dezelfde avond, hetzelfde terras waren we weer getuige van iets grappigs. Een hond stak de straat over, nadat hij een half uur op de hoek van een straat had gezeten, kijkend naar het voorbijkomende verkeer. Af en toe rende hij wild blaffend achter een auto aan en wandelde terug naar ´zijn plek´. Toen hij het zat was rende hij naar de overkant waar een bewaker stond en eiste dat hij geaaid werd. Dat gaat als volgt: hij kijkt omhoog, oortjes strak naar voren, kop schuin, kwispelend alsof zijn leven ervanaf hangt en duwt zijngewicht onder de arm van de bewaker zodat hij hem wel moet aanraken, als het nodig is gebruiken ze grovere maatregelen zoals springen en blaffen, zodat het desbetreffende slachtoffer zich schaamt en ssht roept en dan maar de hond aait zodat hij stopt met blaffen. Histerisch toch!? Een hond heeft de halve nacht, zo hoorde ik later van mijn collega die nachtdienst had, voor de deur zitten wachten (zodat mensen er echt omheen moest klimmen met backpacks). Ik heb geen idee wat ik heb gedaan om dit te verdienen maar het voelt te gek. Ik mis het om een hond te hebben en hier ´heb´ ik er minimaal 5 hahaha.

Morgen overmorgen en zaterdag ben ik weer vrij. Het plan was om met een vriend een auto te huren, maar dat lukt waarschijnlijk niet. Zondag ben ik dan toch echt de sjaak om mezelf voorschut te gaan zetten met een poging tot tangodansen. Een van de organisatoren van een milonga, een tangobar, kwam hier met flyers. Toen ik aangaf dat ik het wel wilde proberen, maar niet zonder partner en het dus helaas niet door kon gaan werd hij heel enthousiast, Ik moest me vooral geen zorgen maken, want op zondag was er een tekort aan vrouwen. Dat klinkt goed haha.-

Ze zijn trouwens een nieuw gebouw aan het neerzetten. Naast het hostel. Dan bedoel ik dus, drie meter naast het hostel. Onder mijn raam. Werkzaamheden elke dag vanaf 07.00. Erg fijn als je bed inrolt om 4uur. Ik zit nu dus constant aan de maté met suiker, instant koffie, gatverdegatver en speed. Dat is minder spannend dan het klinkt het is een zoetere ranzigere versie van redbull. Twee redbull is ook de prijs van een fles fernet, dus ja moeilijke keuzes in het leven..

Voor de maand mei blijf ik nog hier maar misschien de maand juni en juli in een andere plek, want ik blijf waarschijnlijk in Argentinie. Het werk betaald slecht dus heb weinig poen om helemaal naar Colombia te reizen en het bevalt me prima in dit land, met deze mensen en alle bijkomstigheden.

Het pakketje wat ik zal opsturen is niets meer dan een cd en wat chocola want er is hier verder weinig om te kopen geen souvenirs ofzo.. Sorry Laura, misschien vind ik iets beters ah einde van mn trip en kan ik het meesleuren in mn backpack.. Hoop dat iedereen een toffe K.-dag heeft gehad en natuurlijk pasen en bevrijdingsdag. Het was wat dat betreft echt boring hier. Maar zoals vandaag kwamen een aantal gasten naar me toe voor een praatje en vertelden me dat ze oprichters zijn van couchsurfers, of in ieder geval organiseren ze hier ontmoetingen voor mensen die uit andere landen komen en andere mensen in hun huis ontvangen als gasten. Ik werd uitgenodigd om met hun uit eten te gaan, of ergens maté te drinken, of andere leuke dingen. Zo aardig. Ze zeiden ken je veel mensen hier. Ik gaf aan dat ik constant leuke mensen leer kennen, maar die veelal aan het werk zijn of hier studeren of toeristen zijn, dus vrij veel verloop zegmaar. Misschien vonden ze me gewoon zielig haha. In ieder geval erg leuk en ga er zeker op in.

Ik ben vast wat vergeten te vertellen maar dat komt dan wel weer een andere keer.}

Liefs vanuit het ook zo zonnioge Cordoba!